Alvleesklierontsteking

De alvleesklier (ook wel pancreas genoemd) is een klein orgaan in de buik vlakbij de uitgang van de galwegen, de lever en de dunne darm. De alvleesklier heeft twee functies: het reguleren van de bloedsuikerspiegel middels de afgifte van insuline en de productie van verteringssappen zodat het voedsel in de darm kan worden verteerd. De alvleesklier kan bij een dier ontstoken raken, men noemt dat dan pancreatitis. De alvleesklier kan gemakkelijk ontstoken raken indien er tevens een ontsteking is van bijvoorbeeld darm en of lever en galwegen. Doordat de uitmonding van de afvoerbuis van de alvleesklier en die van de galwegen zich erg dicht bij elkaar bevinden in de dunne darm kunnen infecties van een of meerdere organen dan gemakkelijk in elkaar overgaan. Indien zowel darm, lever/galwegen als alvleesklier ontstoken is spreken we van “Triaditis.”

Alvleesklierontsteking en triaditis zijn ernstige aandoeningen. De alvleesklier en lever vervullen vitale functies in het lichaam. Wanneer deze organen ontstoken zijn functioneren ze minder goed en kunnen er allerlei problemen ontstaan zoals: verstoring van het bloedsuikergehalte, verhoogde galproductie, verstopte galwegen etc. Daarnaast kan een alvleesklieronsteking ook leiden tot sepsis (bloedvergiftiging) of diabetes. Pancreatitis of Triaditis is een potentieel levensbedreigende aandoening en vergt ook een directe behandeling.

Verschijnselen

Afhankelijk van de ernst en de betrokkenheid van de organen bij de ontsteking zal een kat meer of minder van onderstaande verschijnselen vertonen:

  • Verminderde of geen eetlust
  • Braken
  • Diarree
  • Lusteloosheid
  • Buikpijnlijkheid
  • Slapte / coma indien suikerspiegel niet onder controle is
  • Geelzucht
  • Koorts

Diagnostiek

Allereerst zal een lichamelijk onderzoek worden uitgevoerd. Soms valt op dat de kat pijnlijk is wanneer we in het gebied van de alvleesklier voelen. Met een echografisch onderzoek van de buik zal worden gekeken naar de alvleesklier, lever en galwegen, vaak worden daar al afwijkingen gezien dat een alvleesklierontsteking doet vermoeden.

Vervolgens worden middels bloedonderzoek de lever, nieren, ontstekingswaardes, bloedsuikergehalte etc bekeken. Om de definitieve diagnose alvleesklierontsteking te kunnen stellen wordt nog een aanvullende bloedtest gedaan. Dit heet de Feline Pancreas Lipase (FPLI) Indien deze waarde afwijkend is, dan heeft uw kat alvleesklierontsteking.

Door al deze onderzoeken te combineren hebben we een compleet beeld van de ernst van de aandoening en  of er meerdere of alleen de alvleesklier betrokken zijn bij de ziekte.

Therapie

De meeste dieren met alvleesklierontsteking of triaditis zijn behoorlijk ziek en hebben een complexe behandeling nodig. Bij milde klachten en indien de kat nog eet en drinkt kan ervoor worden gekozen om thuis te behandelen met medicatie. Wanneer de kat echter duidelijk ziek is en slecht eet of drinkt zal voor een opname worden gekozen:

  • Infuustherapie (hiermee wordt de vochtbalans van de kat goed op peil gehouden en worden de toxine die mogelijk gevormd worden door de ontsteking snel uit het lichaam gefilterd)
  • Antibiotica
  • Ontstekingsremmers
  • Medicatie tegen misselijkheid/braken
  • Maagzuurremmers
  • Goede pijnstilling
  • Zonodig ondersteunende insuline therapie
  • Indien de kat niet zelfstandig eet, zal er een voedingssonde worden geplaatst om toch te zorgen dat de kat voldoende voedsel binnen krijgt om goed aan te sterken.

    Wanneer de kat zich wat beter voelt en zelf eet en drinkt, kan de eigenaar de medicatie thuis verder voortzetten.

Monitoring

De meeste alvleesklierontstekingen zijn chronisch. Dit betekent lang niet altijd dat uw kat hier permanent last van heeft. Wel zien we dat deze katten soms een terugval krijgen. Gelukkig weten we dan al snel waar de klachten vandaan komen en kunnen we direct starten met de therapie waardoor een nieuwe opname hopelijk kan worden voorkomen.