Baarmoederontsteking

Een ontsteking van de baarmoeder, ook wel endometritis of pyometra genoemd, is een veel voorkomend probleem bij oudere teefjes. Een niet gesteriliseerd teefje ondergaat tijdens haar leven een heleboel loopsheden (gemiddeld zo’n 2 maal per jaar). Tijdens de loopsheid vindt er een verandering in de hormoonhuishouding plaats. Tijdens de groei van de follikels (waarin zich de eicellen ontwikkelen) is oestrogeen het dominante hormoon. Door deze oestrogeeninvloed gaat ook de baarmoeder mond iets open staan waardoor bacteriën makkelijker naar binnen kunnen. In het vervolg van de loopsheid is progesteron het hoofdhormoon welke de baarmoeder gevoeliger maakt voor infecties. Onder invloed van deze hormonen produceren de klieren in de baarmoeder vocht, welke uiteindelijk cystes vormen die geïnfecteerd kunnen raken met bacteriën en uiteindelijk een baarmoederontsteking ontstaat. Baarmoederontsteking treedt meestal op 2 maanden na de laatste loopsheid.

Daarnaast kan baarmoederontsteking ook ontstaan door resorptie van foetussen, abortus of het niet volledig afkomen van de placenta na de bevalling. Ook bepaalde medicatie zoals de anti-loopsheidinjectie hebben een verhoogd risico op baarmoederontsteking tot gevolg.

In de meeste gevallen is er sprake van een baarmoederontsteking waarbij de baarmoedermond open is en we dus vieze uitvloeiing zien vanuit de vulva. Echter, in sommige gevallen is de baarmoedermond gesloten. De symptomen zijn dan misschien in eerste instantie niet zo duidelijk, terwijl de pus zich tegelijkertijd ophoopt in de baarmoeder. Deze laatste vorm kan levensbedreigend zijn omdat deze vaak later wordt ontdekt en er een risico is op een ruptuur (scheuren) van de baarmoeder in de buik.

Symptomen

De symptomen variëren met de ernst en de duur van de ontsteking. Verschijnselen die u kunt waarnemen zijn:

  • Pussige en/of stinkende bloederige uitvloeiing uit de vagina
  • Veel drinken en veel plassen
  • Lusteloosheid
  • Verminderde eetlust
  • Dikker wordende buik
  • Koorts
  • Soms ook braken en/of diarree

Diagnostiek

Wanneer er een grote hoeveelheid stinkende, vieze uitvloeiing uit de vulva komt is de diagnose meestal snel gesteld. In sommige gevallen is het helaas niet zo duidelijk, maar iedere oudere, zieke, ongesteriliseerde teef is in feite verdacht. In twijfelgevallen zullen we gebruik maken van echografie waarbij we de afwijkende baarmoeder mooi in beeld kunnen brengen.

Behandeling

U zult begrijpen dat het voornaamste doel van de behandeling van uw hond zal zijn het verwijderen van de ontstoken baarmoeder. Het is echter afhankelijk van o.a. de grootte van de baarmoeder en de toestand van de hond of dit direct zal gebeuren. De volgende handelingen zullen in ieder geval worden verricht:

  • Infuus. Er zal ter ondersteuning een infuus worden aangelegd. Dit zorgt voor goede doorbloeding en ondersteuning in geval van b.v. shock.
  • Antibiotica. De baarmoeder is geïnfecteerd met bacteriën en deze bacteriën kunnen zich verspreiden via het bloed, met alle gevolgen van dien. Daarom worden er via het infuus antibiotica toegediend.
  • Ontstekings/koortsremmers. Met behulp van deze medicatie zal de ontsteking en de eventuele koorts worden bestreden.
  • Chirurgie. Nadat bovenstaande is volbracht zal de baarmoeder chirurgisch worden verwijderd.

 

Teef met baarmoederontsteking tijdens de operatie. De twee hoornen van de baarmoeder liggen nu buiten de buik. Ze zijn enorm gezwollen en gevuld met pus. 

 

 


In een heel enkel geval, waarin het een teef betreft die nog voor de fok gebruikt wenst te worden, kan in overleg met de dierenarts gekozen worden voor medicamenteuze therapie welke bestaat uit antibiotica, evt spoelen van de baarmoeder en hormonen (prostaglandines, progesteron receptor blokkers) die de baarmoeder doen samentrekken en de progesteroninvloed teniet doen. Echter de prognose voor de vruchtbaarheid (20%) is vaak teleurstellend.

Prognose

De prognose voor de teef is vaak redelijk goed. Maar deze is natuurlijk ook afhankelijk van de ernst en de duur van de baarmoeder ontsteking. Er kunnen complicaties optreden zoals: shock, bloedvergiftiging, bloedingen en buikvliesontsteking. Gelukkig loopt het in de meeste gevallen goed af en kunt u uw hond snel weer mee naar huis nemen.