De Duitse Dog "Lee" met een "lang" darmprobleem.

De Duitse Dog "Lee", van 4 jaar oud kwam bij ons s' avonds op consult omdat hij echt niet lekker was. De eigenaren waren nogal bezorgd omdat Lee nog wel eens wat op wil eten. De week ervoor had hij nog een sok uitgebraakt...Hij was gedurende de dag steeds slomer geworden maar had niet gebraakt. Er was wel een verdikking in de buik te voelen. Met een echografisch onderzoek was de oorzaak niet terug te vinden en er werd besloten om Lee wat laxeer middel te geven.

De volgende ochtend was Lee alleen maar slechter geworden, hij had nog steeds niet gebraakt en wel een beetje gedronken. Er werd weer een afwijkende plek in de buik gevoeld en nu leek het wel een streng van zo'n 20 cm lang! Er werd besloten om een röntgenfoto te maken van de buik.

Op de röntgenfoto bleek dat er heel veel gas in een groot deel van de darmen en de maag aanwezig was. Gas op de foto toont zich als een zwarte vlek (zie rode pijlen).

 

 

 

 

 

De 2e röntgenfoto is genomen terwijl Lee op zijn rug lag. Op deze foto ziet u heel duidelijk een zwarte streng, een gedeelte van de darm is volledig gevuld met gas. Dit duidt absoluut op een verstopping in de darmen. Het advies was dan ook om Lee direct onder narcose te brengen en in de buik te gaan kijken wat er aan de hand was.

Lee had echter een hele hoge hartslag en bleek een hartritmestoornis te hebben, mogelijk door de zieke toestand waarin hij verkeerde. Er werd daarom besloten om hem voorafgaand aan de operatie reeds vocht toe te dienen via een infuus.

Nadat we de buik open hadden kwamen we het opgezette darmdeel tegen dat was gevuld met gas. Daarachter bevond zich een darmdeel van zo'n 20 cm lang dat volledig paars/zwart verkleurd was. Deze verkleuring duidt op een afsluiting van de bloedtoevoer. Dit kan gebeuren als een voorwerp klem komt te zitten in de darmen. Aansluitend aan dit darmdeel bevond zich nog zo'n stuk van 80 cm dat eigenlijk ook niet meer levensvatbaar was door de stuwing. Met andere woorden, we zouden maarliefst 1 meter darm moeten verwijderen om Lee te kunnen redden!

 

 

 

Hiernaast ziet u de meter darm die verwijderd is. De beide uiteindes van de achtergebleven darmen worden met heel veel kleine knoophechtinkjes aan elkaar gezet. En de wond wordt uiteraard naderhand gecontroleerd of er geen lekkage is. De buik is aansluitend uitgebreid gespoeld om buikvliesontsteking te voorkomen en de buikwand is daarna in meerdere lagen gesloten.

Rechts ziet u nog eens het verwijderde darmdeel met een enorme doek ernaast. Deze was door Lee opgegeten en had de verstopping veroorzaakt.

Tijdens de operatie ging het goed met Lee en was zijn hartslag weer regelmatig, maar na de operatie werd hij toch weer wat slechter en zakte ook zijn ademhaling weg. Hij heeft toen extra zuurstof toegediend gekregen en werd automatisch beademd. Een kwartier later ging het weer beter en is hij met zijn infuus naar een groot hok in de opname verplaatst.

De volgende ochtend was Lee erg levendig. Hij had gedronken, nog niet gegeten, en zijn hartslag was weer keurig regelmatig. Hij mocht naar huis met medicatie.
Een dag later kwam Lee echter alweer terug. Hij had erg veel pijn ondanks de pijnstillers die hij meegekregen had. Hij had wel goed gegeten en gepoept en een soepele buik. Toch stond hij met een bolle rug, was het rugpijn? Of toch een beginnende ontsteking in  de buik? Lee kreeg een extra morfine injectie tegen de pijn en het advies was om de volgende dag weer met Lee op controle te komen.

Die dag ging het helemaal niet beter, hij wilde niet gaan liggen thuis, viel bijna om van vermoeidheid en de baasjes hadden Lee 's nachts om 4.30 uur in de tuin gevonden en zijn toen direct naar de kliniek gekomen. Hij was gevoeliger in de buik geworden en er werd besloten om een echo van de buik te maken. Er bleek een beetje vrij vocht in de buik tussen de organen te zitten. Dit kan voorkomen na een dergelijke operatie maar kan ook passen bij een buikvliesontsteking. Lee had geen koorts maar toch was het advies om antibiotica via een infuus toe te gaan dienen. Hiervoor zou Lee weer opgenomen moeten worden. Links ziet u Lee slapend in de opname. Hij had een soort valium toegediend gekregen zodat hij even kon bijslapen.

Diezelfde dag is er nogmaals met de echo gekeken en is er een beetje vocht uit de buik aangeprikt om te kijken of er bacteriën in zouden zitten. Indien dat het geval was zou de buik opnieuw open gemaakt moeten worden. Deze bacteriën moeten namelijk vanuit de darm komen dus dan zou het betekenen dat de darm lekt ter hoogte van de wond.

Een collega heeft diezelfde dag een celonderzoek gedaan van het vocht en gelukkig zaten er geen bacteriën in! De infuustherapie met antibiotica werd voortgezet.

De volgende dag wilde Lee niet eten, hij had wel wat weke ontlasting gemaakt, was redelijk attent en had eindelijk zijn rust gevonden om gewoon op de zij te gaan liggen. Hij kreeg een injectie tegen de misselijkheid in de hoop dat hij dan wel zou gaan eten. Hij had inmiddels wel wat koorts gekregen en een flinke zwelling door onderhuids vocht (oedeem). Deze vochtophoping is een gevolg van de ontstekingsreactie in de buik. De baasjes van lee kwamen op bezoek maar hij had te weinig fut om enthousiast te zijn.

De dag erna had hij nog steeds koorts, wilde niets eten, braakte dwangvoeding weer uit en er kwam vocht uit de buikwond gelekt. Door de heftige ontstekingsreactie in zijn lichaam begon hij overal vochtophopingen te krijgen, zelfs zijn poten zwollen op. De baasjes van Lee kwamen langs maar ook zij kregen er na veel moeite geen eten in.

Een dag later ging het gelukkig iets beter! Hij had iets gegeten en was attenter. Hij mocht even lekker naar buiten met zijn baasjes en zijn andere huisgenootjes waren ook op bezoek! Dat deed hem goed!

 

Op de foto's ziet u Lee buiten bij ons op de kliniek in Echt met zijn baasje en zijn vriendjes.

 

 

 

 

De eigenaren wilden Lee graag een nachtje mee naar huis nemen. Hij zou dan wel aan het infuus moeten blijven. Normaal gesproken doen we dit niet omdat wij er verantwoordelijk voor dat het infuus juist wordt toegediend. Maar dit keer hebben we de hand over ons hart gestreken omdat het Lee vast en zeker goed zou doen om even lekker thuis te zijn.

Hier ligt Lee thuis op zijn eigen bedje, lekker rustig en tevreden. Het was goed gegaan en het infuus was goed blijven lopen, Lee had zijn medicatie binnen gekregen.

 

 

De volgende ochtend kwam Lee weer naar de kliniek voor opname. Eigenlijk ging het zo goed dat werd besloten dat Lee eind van de dag naar huis mocht. We zouden overgaan op orale medicatie. Mocht het niet lukken zou hij terug moeten naar de opname...

De dag aansluitend belde mevrouw, het ging fantastisch! Lee stormde op de voerbak af! Inmiddels waren we een week verder sinds de operatie en Lee was gelukkig uit zijn dal geklommen. Alle collega's leefden enorm met hem mee toen hij zo ziek was. Petje af voor Lee, maar ook voor zijn baasjes, dat ze het vertrouwen hebben gehouden en door hebben willen gaan, want hij kwam van diep.

Ondanks dat Lee weer helemaal hersteld was, is hij een maand na de operatie plotseling in de tuin in elkaar gezakt en overleden. Deze trieste gebeurtenis kwam voor de baasjes van Lee geheel onverwacht. Toch wilden ze dit verhaal alsnog met iedereen delen, als eerbetoon aan een onvergetelijke "Lee".